Pozdrawiam i przepraszam wyd. 2

Wzruszająca i pełna uroku opowieść o życiu i potrzebie bycia sobą

Pełna serdeczności opowieść o nadziei, przebaczeniu i tolerancji. Historia Elsy pozostanie z tobą długo po przewróceniu ostatniej strony. „Library Journal", USA

Powieść dla każdego pomiędzy dziesiątym, a setnym rokiem życia. Wciągająca lektura o sile wyobraźni i mocy snucia opowieści. Fredrik Backman w pełen ciepła sposób pokazuje, jak opowieści pomagają z jednej strony oderwać się od rzeczywistości, a z drugiej o wiele lepiej ją zrozumieć. „Dagens Nyheter", Szwecja

Strzał w dziesiątkę. Książki, które wywołują we mnie jednocześnie śmiech i łzy, zasługują na dobrą ocenę. Sposób, w jaki Backman opowiada historię siedmio-, a właściwie prawie ośmioletniej Elsy, jest cudowny. Wyprawa po skarb, na którą wyrusza Elsa do „zamku", przekształca się w podróż, do której nie sposób się nie przyłączyć, i podczas której szybko przewracają się strony tej książki. Wszyscy, którzy czytali Mężczyznę imieniem Ove,i tak kupią Pozdrawiam i przepraszam. Ci, którzy nie czytali też powinni to zrobić. „Expressen", Szwecja

Książka, porywająca czytelnika w przygodę w towarzystwie doskonale skonstruowanych postaci, które często irytują, ale których jednocześnie nie sposób nie pokochać. „Stavanger Aftenblad", Norway

Jasno określona tematyka obejmująca m.in. moc opowieści, dziecięcą uczciwość i umysłowe ograniczenie większości dorosłych sprawia, że autora można śmiało zakwalifikować do jednej ligi z Roaldem Dahlem i Neilem Gaimanem. Przejmująca, czasem zabawna, często mądra opowieść o żałobie i smutku. „Kirkus Reviews", USA

Zwykła powieść o niezwykłych ludziach. A może na odwrót.

Siedmioletnia Elsa jest inna niż jej rówieśnicy. Dziewczynka mieszka ze swoją siedemdziesięciosiedmioletnią babcią, która też wyróżnia się na tle innych babć, ale jest dla Elsy najlepszą, a zarazem jedyną przyjaciółką. Nocami Elsa i Babcia udają się do świata bajek - do Kraju-Między-Snem-A-Jawą i do królestwa Miamas. Bo tam każda istota jest niezwykła i nie trzeba udawać kogoś kim się nie jest.

Kiedy Babcia umiera i zostawia serię listów z przeprosinami do osób, którym wyrządziła krzywdę, zaczyna się największa z przygód Elsy. Prowadzi ją na klatkę schodową, gdzie poznaje pijaków, potwory, psy bojowe i zwyczajne baby, ale również prawdę o bajkach i ich królestwach, i o Babci innej niż wszystkie.